جنایتِ بیدقت یک روایت دایرهوار و متفاوت از فاجعهی سینما رکس آبادان است؛ در تاریخ معاصر این سرزمین ۲۸ مرداد ۱۳۵۷ و مرگِ صدها انسان در تاریکی باقی مانده و اینبار “شهرام مُکری” به عنوانِ یک فیلمسازِ هوشمند آن را در یک ساختارِ خالی از زمان و در ابعادی بزرگتر به سینما آورده؛ گذشته به امروز آمده، از آبادان خبری نیست و آن چند نفر هنوز هم در پی آتش زدن سینمایی در این سرزمین هستند؛ آیا این روایت تنها یک فیلم است یا بیدارباشی به نسلهای آتی و شاید جنایتی همچنان جاری و زنده که میتواند بحرانهای جدی و جدیدی را برایمان تدوین کند!؟
بیشک روایتِ مُکری یک احترام بسیار خاص به سینما و خلقِ یک فرمِ ویژه است که گویی هنوز هم جان صدها و شاید هزاران انسان در خطر است. انتخاب گوزنها و سینمای مسعود کیمیایی و پوسترهایی همچون کلوزآپ از عباس کیارستمی عشقی تمام عیار از سینما میسازند. از فیلم کوتاه طوفان سنجاقک (۱۳۸۲) تا امروز که جنایت بی دقت، جایزه بهترین فیلمنامه را از منتقدان سینمایی هفتاد و هفتمین دوره جشنواره بین المللی فیلم ونیز به نام خود کرده و هنوز هم شاهد موفقیتهای جهانی این اثر هستیم و اینک با اطمینان میتوان از ظهورِ یک سینماگر جوان و با استعداد خبر داد که سینما برایش بسیار جدی است و شاید در آیندهای نچندان دور بتوانیم بیدرنگ از “سینمای مُکری” نام ببریم.
یکی دیگر از ویژگی های مثبت این فیلم استفاده از استعدادهای ناب و بسیار جوان هنرهای نمایشی است که نویدبخش روزهای بهتری برای سینمای ایران هستند. لازم به ذکر است که این فیلم هنوز در سینماهای کشور اکران نشده، اما با شهرتی که پیدا کرده میتوان آن را سالنهای تاریک سینما دید و به فکر فرو رفت و به آینده این سرزمین بیشتر فکر کرد. پایان این اثر می تواند پرده از تمام جنایت های بی دقت برداشته و یک آیندهنگری جاودانه را با زنگ هشدار بیخ گوشمان به تصویر درآورد.